Zaczęło się bardzo niewinnie. Myślałam, że coś mi wpadło do tchawicy i stąd ten trudny wieczorny kaszelek. Kara za podjadanie przy czytaniu w łóżku.
Płonne nadzieje. Po dwóch dniach jestem wykończona, a dzisiaj czuję się jak Maryśka na marach. Leżę. Bez tchu. W gardle szaleje mi pożar niczym w australijskich lasach, z nieba się leje i z mojego nosa również. Boję się zakasłać, bo  somisiedzi będą pytać co tak gra, a właściwie rzęzi i wyje.
Mam wrażenie, że za chwilę rozerwie mi płuca. Przeziębienie? W lecie? No tak, jakie lato, z dwóch występujących tutaj pór roku lato bywa czasami, a częściej jednak jest ciulat...
Z wrodzonej wrogości do wszelkiej maści lekarzy, nie wybieram się. Na razie stosuję leczenie własne.
Prześwietny Pierwszy Mąż, który nie pamięta abym kiedyś była przeziębiona wpadł na pomysł, że to uczulenie na koty!
Po dwóch tygodniach???
W każdym bądź razie cokolwiek to jest niech sobie idzie w pierony!