Księżna urodziła, pizza po porodzie zjedzona, imię wybrane ( szału nie ma ). Amen.
A my tymczasem w Londku Zdroju na planowym zwiedzaniu tego, co się jeszcze nie zdążyło przez lata pobytu zwiedzić.
Dziecko wszystko zaplanowało, bilety nam kupiło, w mapy wyposażyło, numery alarmowe, obrączki z z imieniem, nazwiskiem i adresem na rękę, plastry na obolałe nogi, wodę dla zemglonych, bo bez zemglenia chyba w ogóle się jeździć tym metrem nie da. A jak się jeszcze ma klaustrofobię to koniec.
Całe szczęście, że my tylko tam chwilowo i, że u nasz na wsi preferuje się podróże wierzchem. Nawet bez konia.
Nie da się jednak ukryć, że pięknie było. Światowo. Czasami hipisowsko ( Camden Town -polecam ). Prześwietny Pierwszy Mąż namawiał mnie tam jak nie na strój pielęgniarki, czy pejczyk, to chociaż na uncję białego proszku, czy trawkę ogólnie dostepną. Jednak po okazaniu dowodu wyszło na to, że tym rocznikom już nie sprzedajemy i trzeba było obejść się smakiem, czy może węchem?
 Z obserwacji wynika, że językiem obowiązującym w strefach zwiedzania jest hiszpański, tudzież wszelkie narzecza hindi, czasami w oddali da się słyszeć angielski. O Polakach nie piszę, bo wiadomo, że Londyn druga ojczyzna jest ale ja tam bym mieszkać jednak na stałe nie chciała. Nawet w tych pałacach. Co więcej wydaje mi się, że i Ci, co mieszkają za wsią spokojną równie często-gęsto tęsknią, czemu sygnał wyraźny dają: