Pogoda taka, że w końcu udało mi się wybrać na carbłot ale muszę oddać sprawiedliwości ,że błota nie było, za to trawa przy tym nawodnieniu po kolana.
Brodziłam zatem w botanice i zastanawiałam się czy fauna w postaci tych kleszczowatych tam też jest, bo co chwilę coś mię kuło w łydko-stopy.
Pyliło co mogło, zapylało moje nozdrza jak trzeba i gdyby od tego zachodziło się w ciążę, to na bank urodziłabym oddział albo i batalion. Nawet jeśli przebiegle dokonywałam co chwila aborcji, w postaci wydalania za pomocą napadów kichania.
W związku ze tym zrazu nie wiedziałam, czy oglądać te wszystkie dobra wyrwane z domostw brytyjskich i wystawione na widok publiczny, czy może wiać stamtąd w cholerę.
Rozsadek podpowiadał, co innego niż babska natura i głupotom byłoby tłumaczyć, co ostatecznie zwyciężyło.
Kupiłam sobie zarąbiste lustro. Takie na całą ścianę, w pięknej starej ramie. I skoro sprzedaż z bagażnika, to i kupno do bagażnika. Podjęłam wyzwanie zatargania tego cuda do auta czyli lustro na ramię, znaczy się w ramie ale na ramię, tylko czyje? Bo na pewno nie moje, rozmiar 38. Ale od czegóż ludzie dobrej woli?
Jak już miałam rzecz przy samochodzie, to odetchnęłam z ulgą. Pot z czół bitewnych otarłam i dawaj ...no właśnie. Może i ono było z bagażnika ale na pewno nie auta osobowego. A dokładnie nie tak osobowego jak moje.
 No przecież nie oddam, jak za bezcen kupiłam i już witam się z gąską. Suma summarum czyli viribus unitis nie pytajcie jak, zajechałam z fasonem pod dom z zakupem. I tu fason się skończył, bo jeszcze trzeba było je wyciągnąć, a potem pokazać Prześwietnemu Pierwszemu Mężowi.
- kupiłam lustro na całą ścianę!
- no, piękne tylko my takiej ściany nie mamy.